Ибн Халдунга бер

Бир күнү эртең менен Грегор Самса кайгылуу түштөрдөн ойгонгондо, ал төшөгүндө коркунучтуу зыянкечке айланганын көрдү. Ал соот сымал чалкасынан жатып, башын бир аз көтөрсө, анын бир аз куполдуу, аркалар менен катуу бөлүккө бөлүнгөн күрөң курсагы көрүнүп турду. Төшөнчүлөр аны араң жаап, кандайдыр бир учурда жылып кете тургандай көрүндү. Анын көп буттары, калгандарына караганда аянычтуу арык, ал карап турганда айласы жок кол булгалап жатты. — Мага эмне болду? деп ойлоду ал. Бул түш эмес болчу. Анын бөлмөсү, туура адам бөлмөсү болсо да.

One morning, when Gregor Samsa woke from troubled dreams, he found himself transformed in his bed into a horrible vermin. He lay on his armour-like back, and if he lifted his head a little he could see his brown belly, slightly domed and divided by arches into stiff sections. The bedding was hardly able to cover it and seemed ready to slide off any moment. His many legs, pitifully thin compared with the size of the rest of him, waved about helplessly as he looked. «What’s happened to me?» he thought. It wasn’t a dream. His room, a proper human room although.

One morning, when Gregor Samsa woke from troubled dreams, he found himself transformed in his bed into a horrible vermin. He lay on his armour-like back, and if he lifted his head a little he could see his brown belly, slightly domed and divided by arches into stiff sections. The bedding was hardly able to cover it and seemed ready to slide off any moment. His many legs, pitifully thin compared with the size of the rest of him, waved about helplessly as he looked. «What’s happened to me?» he thought. It wasn’t a dream. His room, a proper human room although.

Бир күнү эртең менен Грегор Самса кайгылуу түштөрдөн ойгонгондо, ал төшөгүндө коркунучтуу зыянкечке айланганын көрдү. Ал соот сымал чалкасынан жатып, башын бир аз көтөрсө, анын бир аз куполдуу, аркалар менен катуу бөлүккө бөлүнгөн күрөң курсагы көрүнүп турду. Төшөнчүлөр аны араң жаап, кандайдыр бир учурда жылып кете тургандай көрүндү. Анын көп буттары, калгандарына караганда аянычтуу арык, ал карап турганда айласы жок кол булгалап жатты. — Мага эмне болду? деп ойлоду ал. Бул түш эмес болчу. Анын бөлмөсү, туура адам бөлмөсү болсо да.